Ground control to Major Tom....

Αυτή είναι μία ανάρτηση η οποία αναφέρεται στα γεγονότα της περσινής χρονιάς....περίμενε υπομονετικά στα ΠΡΟΧΕΙΡΑ την ώρα της...

Ο Βowie λοιπόν φεύγοντας, μου τη θύμισε....

Το θέμα με το διάστημα  όσες φορές το έχω πιάσει,  έχει πάντα μεγάλη επιτυχία. Με κάποιο περίεργο τρόπο είναι ένα θέμα που ,όπως και να το κάνεις ενώ δεν είναι κάτι απτό για τα παιδιά, αυτά εν τούτοις  δείχνουν τρελό ενδιαφέρον. Δεν θα κάτσω εδώ να γράψω για όλες τις δραστηριότητες που κάναμε. Είμαι σίγουρη ότι έχετε κάνει,και  μπορείτε να βρείτε τόσες κι άλλες τόσες. Θέλω μόνο να γράψω αυτή που ήτανε το big bang μας

...εεε...το big hit μας, εννοώ...

Μία από τις προτάσεις του αραχνογράμματος ήτανε (...και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει...),να πάμε στο διάστημα (!!!) 
....Απλά πράγματα δηλαδή. ..
Οι επισκέψεις λοιπόν -αποστολές γίνονταν δύο-τρεις φορές την εβδομάδα σε έναν άλλο πλανήτη κάθε φορά. 

Στο διαστημόπλοιο που βλέπετε σχεδιασμένο στην αυλή, παντομίμα  ζώνες, στολές,αντίο γη και τα σχετικά, αντίστροφη μέτρηση, πτήση ριψοκίνδυνη, με όσο πιο πολλές στροφές  τόσο το καλύτερο  και... προσ-γειωση -ξέρω δεν είναι σωστό, αλλά πως να το πω;-στον πλανήτη της αποστολής μας...Στο κρρίσιμο αυτό σημείο,ως δια μαγείας οι αστροναύτες μεταφέρονταν με αεροδιαστημικό τρόπο μέσα στην τάξη. .. και εκεί επεξεργαζόμασταν το υλικό που είχα εν τω μεταξύ ετοιμάσει βιβλία, φωτογραφίες, βίντεο και κλπ για τον συγκεκριμένο πλανήτη, πάντα εστιάζοντας κυρίως σε ένα-δύο  χαρακτηριστικά του. Μετά, άντε πάλι έξω αμολητοί οι αστροναύτες να περπατήσουν, φωτογραφίσουν, μαζέψουν διαφορά ευρήματα απ΄τον νέο πλανήτη... (και μερικοί που αποπροσανατολίζονταν εύκολα....ν΄ ανέβουν στην τσουλήθρα, να κυνηγηθούν κλπ,κλπ ) και πάλι μέσα στο διαστημόπλοιο, και με τα πολλά...επιστροφή πίσω στη γη....Εκεί τους περιμένουν οι δημοσιογράφοι (αρχικά εγώ με περίσσια υπερβολή ως άλλος Γιώργος Αυτιάς

...και μετά σε επόμενες αποστολές, έπαιρνε το μικρόφωνο κι από κάποιο μικρό...) και τους παίρνουν συνέντευξη και εδώ τελειώνει αυτό το ωραίο παιχνιδάκι.... Ήταν το πιο αγαπημένο τους αν και όχι τίποτα ιδιαίτερα ευφάνταστο.

Εμένα πάλι, το πιο αγαπημένο μου ήταν η διαστημική γωνιά, που φτιάξαμε και που επίσης άρεσε τρελά και σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.

Eδώ φτιάχνουμε τον πύργο ελέγχου...

...οι φεγγαρόπετρές μας...

Επικοινωνία πύργου ελέγχου με διαστημόπλοιο...this is ground control to M.T.....

...βόλτα στο διάστημα...

..

 Φτιάξαμε και με ζωγραφιές τα τραγουδάκια που μάθαμε....

τον Αστροναύτη....

και τη Γειτονιά του ήλιου...

Αποχαιρετισμοί...

Κάτι με συνταγές και βασιλόπιτες, κάτι με το  κουτί παρουσίασης της Ειρήνης, κάτι με τα νέα των διακοπών όσων ήρθαν σήμερα πρώτη μέρα, κάτι με τον καινούργιο χρόνο και τους μήνες του...κύλησε η σημερινή μέρα.
Στη γωνιά του Κόβω και κολλάω ολοκλήρωσαν κάποια πιτσιρίκια τα ημερολόγιά τους...με σπιτάκια, με ωραία χαρτονάκια ,με λίγες χαντρούλες και λίγη ασημόσκονη που ξέμεινε απ΄τα χριστουγεννιάτικα...

...κι έτσι αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο...

Μετά το σχόλασμα, συγύρισμα της τάξης, φωτογραφίες για το blog, χριστουγεννιάτικα στην αποθήκη...τα γνωστά...

Μετά άντε στ΄αμάξι, οδήγημα πίσω σπίτι...ψάχνω κανα σταθμό στο ραδιόφωνο...Τίποτα,... έχω πέσει σε σύντομο δελτίο ειδήσεων...οκ...υπομονή...βγήκε ο νέος πρόεδρος της ΝΔ,...οκ,...συνελήφθη ύποπτος αντιεξουσιαστης...οκ...όλα ακούγονται βαρετά και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα...

Και μέσα στο μονότονο μουρμουρητό των ειδήσεων, κάτι που με χτύπησε σα γροθιά.

Πέθανε ο David Bowie!

Μπροστά απ΄τα μάτια μου πέρασε η σχολική στρατιωτική μου τσάντα απ΄το Μοναστηράκι, που έγραφε με στυλό μέσα σε μια καρδιά DAVID BOWIE...Το σπίτι της παιδικής μας φίλης της Αγνής που ο αδερφός της που ΄ήταν πολύ μεγαλύτερός μας, μας τον έμαθε χορεύοντας μανιωδώς στο σαλόνι το Rebel rebel, την ταινία από τη συναυλία του, που είχαμε πάει να δούμε με τη φίλη μου τη Μαρία, τις βραδιές που ζήταγα σε μπαράκια να παίξουν κάποιο κομμάτι του, την αφίσα στο δωμάτιό μου...

Μια εποχή ολόκληρη,που δεν τη λες και της αθωότητας, αλλά που τώρα τη θυμάμαι με μια γλυκόπικρη νοσταλγία...

Μεγάλη αγάπη...

Μπισκοτοημερολόγιο...

Μια ωραία μέρα των διακοπών,

... που τελείωσαν για όποιον δεν το κατάλαβε...., 

φτιάξαμε τα χριστουγεννιάτικα μπισκότα μας,

τα οποία ήταν πολύ νόστιμα, όπως απεφάνθη και η Ζαίρα!!!

Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα αστεράκια, φεγγαράκια, δεντράκια και λοιπά χριστουγεννιάτικα σχηματάκια,

 φτιάξαμε και τους αριθμούς του χρόνου...και σήμερα επιτέλεσαν -με μεγαααάλη καθυστέρηση...-τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν:

 αυτό εδώ το ημερολόγιο, 

που ...άμα θέλεις, τρώγεται κι όλας!!!

Για μια χρονιά... με πολύ γλυκιά γεύση...I hope...

Αύριο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα φτιάξουμε και τα ημερολόγιά μας με τα παιδιά στο σχολείο και θα σας τα δείξω.

Ημερολόγιο-καραβάκι...

Ένα ημερολόγιο -καραβάκι από προηγούμενη χρονιά που μ΄άρεσε πολύ...

Πώς;

Με άσπρο πηλό DAS φτιάχνουν μια 'πίτα΄ 

Χρησιμοποιώντας ένα πατρόν καραβάκι από χαρτόνι, κόβουν την  'πίτα' τους με πλαστικό μαχαιράκι 

γύρω από το σχήμα

Κάνουμε δυο τρυπούλες αριστερά και δεξιά για να περαστεί το σύρμα

Όταν στεγνώσει το βάφουν με νερομπογιές

Κολλάμε από πίσω το ξυλάκι

Το 'δύσκολο' τώρα: Με λεπτό συρματάκι, περάμε πρώτα στη μία τρυπούλα και στερεώνουμε, μετά το τυλίγουμε στο κατάρτι, και μετά το περνάμε στην άλλη τρυπούλα και το στερεώνουμε...

(ΟΥΦ!!Πάει η δικιά μου δουλειά...)

Σ΄ένα πιατάκι χάρτινο, έχουμε αδειάσει ένα ποτ πουρι από χρυσόσκονες, αστεράκια, πούλιες και ψιλές χαντρούλες...ό,τι μας έχει περισσέψει από τα διάφορα λαμπερά των ημερών, τέλος πάντων...

Βάζουμε κόλλα ρευστή στο συρματάκι και τα παιδιά ακουμπάνε, ξαπλώνουν απαλά,  το πάνω μέρος, αυτό με την κόλλα, μέσα στο πιατάκι...

Το αφήνουμε να στεγνώσει και το κολλάμε με σιλικόνη σ΄ένα χαρτόνι που μας αρέσει....

Έτοιμο!!!

Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά είναι εύκολο!